Μονάδα:
Κατεύθυνση Ιατρική Γενετική: Κλινική και Εργαστηριακή ΚατεύθυνσηΒιβλιοθήκη Επιστημών Υγείας
Ημερομηνία κατάθεσης:
2024-03-28
Συγγραφέας:
Λέτσιου Μαρίνα
Στοιχεία επιβλεπόντων καθηγητών:
Ευγένιος Γουσέτης, Εξωτερικός Συνεργάτης, Ιατρική Σχολή, ΕΚΠΑ
Τζέτη Μαρία, Καθηγήτρια γενετικής, Ιατρική Σχολή, ΕΚΠΑ
Μητράκος Αναστάσιος, Διδάκτωρ, Ιατρική Σχολή, ΕΚΠΑ
Πρωτότυπος Τίτλος:
Μοριακή παθοφυσιολογία των μυελοδυσπλαστικών συνδρόμων της παιδικής ηλικίας
Γλώσσες εργασίας:
Ελληνικά
Μεταφρασμένος τίτλος:
Μοριακή παθοφυσιολογία των μυελοδυσπλαστικών συνδρόμων της παιδικής ηλικίας
Περίληψη:
ΕΙΣΑΓΩΓΗ: Τα μυελοδυσπλαστικά σύνδρομα (ΜΔΣ) αποτελούν ετερογενή ομάδα αιμοποιητικών κλωνικών διαταραχών που χαρακτηρίζονται από μη αποτελεσματική αιμοποίηση και ποικίλο βαθμό μετάπτωσης σε οξεία λευχαιμία. Σύμφωνα με τη νεότερη ταξινόμηση του WHO διακρίνονται 3 κύριες ομάδες: ανθεκτική κυτταροπενία της παιδικής ηλικίας - RCC (<5% βλάστες στο μυελό) και τα μυελοδυσπλαστικά σύνδρομα με περίσσεια βλαστών RAEB (5-19% βλάστες) και RAEB-T (20-29% βλάστες στο μυελό). Ο συχνότερος υπότυπος των ΜΔΣ είναι η ανθεκτική κυτταροπενία. Με βάση την παθογένεια, τα παιδιατρικά ΜΔΣ διακρίνονται σε πρωτοπαθή ή de novo και σε δευτεροπαθή. Τα δευτεροπαθή ΜΔΣ ορίζονται ως αυτά που ακολουθούν χημειοθεραπεία ή/και ακτινοβολία και ως αυτά που αναπτύσσονται επί υποστρώματος γνωστών συγγενών κληρονομούμενων συνδρόμων μυελικής ανεπάρκειας. Μια ιδιαίτερη οντότητα των ΜΔΣ αποτελούν τα οικογενή ΜΔΣ. Οι παθογενετικοί μηχανισμοί των ΜΔΣ παραμένουν υπό διερεύνηση.
ΣΚΟΠΟΣ: Η παρούσα διπλωματική εργασία έχει ως στόχο τη διερεύνηση των αιτιών και συγκεκριμένα της μοριακής παθογένεσης των ΜΔΣ στους παιδιατρικούς ασθενείς, εστιάζοντας στην ανάδειξη των σωματικών και κληρονομούμενων μεταλλάξεων των γονιδίων που εμπλέκονται στην εμφάνιση των συνδρόμων αυτών.
ΜΕΘΟΔΟΛΟΓΙΑ: Για την υλοποίηση της διπλωματικής εργασίας πραγματοποιήθηκε βιβλιογραφική αναζήτηση σε διαδικτυακά διαθέσιμες βάσεις δεδομένων με τη χρήση λέξεων-κλειδιών.
ΑΠΟΤΕΛΕΣΜΑΤΑ: Στα παιδιατρικά ΜΔΣ η μονοσωμία 7 συμβαίνει περίπου στο 30% των ασθενών με πρωτοπαθή ΜΔΣ και στο 50% στα ΜΔΣ που σχετίζονται με τη θεραπεία. Οι μεταλλάξεις των SAMD9/SAMD9L και η ανεπάρκεια του γονιδίου GATA2 εμπλέκονται για το 8% και 7% των ΜΔΣ στην παιδική ηλικία αντίστοιχα. Η επίπτωση των κληρονομούμενων κυρίως μεταλλάξεων γονιδίων όπως RUNX1, CEBPA, DDX41, ETV6, ANKRD26, των κληρονομούμενων συνδρόμων μυελικής ανεπάρκειας, των μεταλλάξεων των RAS γονιδίων είναι εξίσου σημαντική με εμφάνιση εικόνας μυελοδυσπλασίας και αυξημένη μετάπτωση σε μυελική κακοήθεια.
ΣΥΜΠΕΡΑΣΜΑΤΑ: Το ΜΔΣ είναι σπάνιο νόσημα στην παιδική ηλικία. Ο γενετικός έλεγχος είναι ένα απαραίτητο εργαλείο για τη διαγνωστική αξιολόγηση των de novo ή κληρονομούμενων μεταλλάξεων των συνδρόμων αυτών. Επίσης συμβάλλει καταλυτικά στη δημιουργία του πλάνου θεραπείας αλλά και στην επιλογή του κατάλληλου δότη μυελικού μοσχεύματος και στην αξιολόγηση του κινδύνου που διατρέχουν όλα τα μέλη της οικογένειας του. Η μοριακή αποτύπωση των μηχανισμών που οδηγούν στην εμφάνιση των συνδρόμων αυτών συνεχώς εμπλουτίζεται, οδηγώντας ίσως στο μέλλον σε ευνοϊκότερες συνθήκες για περισσότερο στοχευμένες θεραπείες και βελτιστοποίηση της φροντίδας των ασθενών.
Κύρια θεματική κατηγορία:
Επιστήμες Υγείας
Λέξεις-κλειδιά:
Μυελοδυσπλαστικά σύνδρομα, Παιδιατρικά μυελοδυσπλαστικά σύνδρομα, Μοριακή παθοφυσιολογία, Γενετική προδιάθεση μυελοδυσπλαστικών συνδρόμων, Ανθεκτική κυτταροπενία
Αρ. σελίδων ευρετηρίου:
0
Αρ. βιβλιογραφικών αναφορών:
40
